Polski Teatr Tańca | Kaya Kołodziejczyk, „Gorycz”
Polski Teatr Tańca | Kaya Kołodziejczyk, „Gorycz”
Kto nie doznał goryczy ni razu,
Ten nie dozna słodyczy w niebie.
Adam Mickiewicz „Dziady”
Niech będzie bardziej gorzki od piołunu piołun
Miłość niech będzie bezdomna i niema
Wolność niech będzie nadal niebezpieczna
Prawda daleka i obecna ziemia
Jacek Berezin „***“
Gorycz ma wiele odcieni. Autorka spektaklu przygląda się różnym obszarom jej doświadczenia – zmysłowego, egzystencjalnego, metafizycznego. Gorycz kryje się w smaku rdzy, w upojeniu absyntem, w słodko-gorzkim uczuciu miłości. Jest w oczyszczającym zielu piołunu, które odczynia złe uroki.
Doznanie goryczy odnalezione w tradycji literackiej i folklorystycznej - w poezji Mickiewicza i Berezina, oraz ludowych obrzędach Dziadów i Zielonych Świątek - splata się z ucieleśnionym doświadczeniem śpiewu otwartym, pełnym głosem.
Spektakl Gorycz został zrealizowany we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca w ramach programu Zamówienia choreograficzne 2017.
Premiera: 27 maja 2017 r., Aula Artis w Poznaniu
Autorka koncepcji, reżyseria i choreografia: Kaya Kołodziejczyk
Muzyka: Jacek Sienkiewicz
Przygotowanie muzyczne, praca z pieśniami tradycyjnymi: Julita Charytoniuk
Dramaturgia: Daria Woszek
Kostiumy: Katarzyna Borkowska
Scenografia: Bracia / Maciej Chorąży i Agnieszka Klepacka
Charakteryzacja: Magdalena Banachowicz
Asystentka produkcji: Sandra Szatan
Producentka: Natalia Gorzelańczyk
Wykonanie: Urszula Bernat-Jałocha, Jerzy Kaźmierczak, Kornelia Lech, Paweł Malicki, Michał Przybyła, Katarzyna Rzetelska, Sandra Szatan, Dominik Więcek, Emily Wong
Projekt realizowany we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca w ramach programu Scena dla tańca 2018.
O artystach:
Polski Teatr Tańca - istnieje od 1973 roku, jest profesjonalnym autonomicznym zespołem, którego oblicze przeszło ewolucję od spektakli ukształtowanych formą teatru baletowego do współczesnego gatunku: teatru tańca, który charakteryzuje się przekraczaniem granic rodzajowych, technicznych i stylistycznych, wyzwalaniem z przypisanych tradycją środków wyrazu, skłanianiem ku interdyscyplinarności, poszukiwaniem nowych przestrzeni teatralnych i opartym na kreatywnej improwizacji w procesie tworzenia.