Jakie drewno na parkiet klasyczny?
W procesie tworzenia parkietu tradycyjnego przeważnie wykorzystuje się rodzime gatunki drewna. Parkiet ten składa się z litego drewna, zwanego klepkami, z takich gatunków jak dąb, jesion, buk czy brzoza, najczęściej o długości 30 cm. Drewno egzotyczne, takie jak jatoba, doussie, badi, kempas, merbau, tek, ipe czy sucupira, często wykorzystywane jest do produkcji deszczułek o nieco większych wymiarach, z długością sięgającą blisko 50 cm.
Szeroka oferta produktów do wykonania klasycznego parkietu dostępna jest na https://www.bricoman.pl/drzwi-okna-stolarka/deski-podlogowe-i-parkiety/parkiety
Grubość klepek waha się od 16 do 22 mm, chociaż zdarzają się również cieńsze, mające zaledwie 10 mm. Grubsze klepki umożliwiają większą liczbę cyklinowań, co przekłada się na długowieczność parkietu. Standardowa szerokość tych elementów to 3-15 cm. Na rynku dostępne są również elementy parkietowe warstwowe, sklejone z dwóch warstw drewna ułożonych krzyżowo – w warstwie wierzchniej słoi są układane podłużnie, a w spodniej poprzecznie. Górna warstwa, często wykonana z drewna szlachetnego takiego jak dąb, jesion lub egzotyczne, ma grubość 4-6 mm, natomiast warstwa spodnia jest zazwyczaj z drewna iglastego lub liściastego. Krzyżowa struktura klepki zapewnia odporność na odkształcenia oraz pozwala na jej zastosowanie przy ogrzewaniu podłogowym. Powierzchnia elementów jest fabrycznie zabezpieczona, co umożliwia ich natychmiastowe użytkowanie po ułożeniu.
Jak wybrać nowoczesny parkiet?
Przy wyborze nowoczesnego parkietu konieczne jest uwzględnienie warunków, w których posadzka będzie eksploatowana oraz stosowanie się do zaleceń producenta. Właściwe dopasowanie parkietu jest kluczowe zwłaszcza w przypadku podłóg montowanych na ogrzewanym podkładzie czy w pomieszczeniach o podwyższonej wilgotności. Dokładna specyfikacja powinna być zawarta w karcie technicznej produktu, w której wyraźnie wskazuje się, czy elementy drewniane są przystosowane do warunków szczególnych, takich jak zastosowanie na ogrzewanej podłodze lub w pomieszczeniach takich jak kuchnie czy łazienki.
W sytuacji, gdy parkiet ma być układany w miejscach podlegających intensywnemu użytkowaniu, preferowane są wersje z wierzchnią warstwą wykonaną z twardszych gatunków drewna. Do określania twardości drewna wykorzystuje się skalę Brinella. Im wyższa wartość na tej skali, tym większa twardość wierzchniej warstwy drewna. Najbardziej odporne gatunki, takie jak wenge czy iroko, charakteryzują się wartością powyżej 4 BHN. W warunkach domowych wystarczające mogą być gatunki drewna o twardości 3-4 BHN, do których zalicza się na przykład dąb, jesion czy grab.
