Uczynić widzialnym, to co niewidzialne

Autor, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, dzięki ingerencji w proces wykonywania obrazu rozwarstwił czas zawarty w potrójnym kadrze. Poprzez swoiste „przesunięcie czasowe” pokazał, że w nieruchomym obrazie można dokonać czegoś z pozoru niemożliwego: przedstawić bezpośrednio upływ czasu.

Dzięki ingerencji w proces wykonywania obrazu autor rozwarstwił czas zawarty w potrójnym kadrze. Poprzez swoiste „przesunięcie czasowe”, analogicznie do paralaksy przestrzennej zachodzącej w obiektywie aparatu, pokazał, że w nieruchomym obrazie można dokonać czegoś z pozoru niemożliwego: przedstawić bezpośrednio upływ czasu. Jednak ceną tego odwzorowania staje się odrealnienie widoku, przemiana go w abstrakcję. Obraz „odkleja” się od rzeczywistości, pozostając już tylko obrazem. Ten dokonujący się na naszych oczach proces przemiany obiektów – a szczególnie ludzi – w ich abstrakcyjne obrazy niepokoi swoją barwę, właściwie radosną, symboliką przemijania”.
Elżbieta Łubowicz, Między rzeczywistością a jej obrazem. Zapis czasu w fotografii Zbigniewa Tomaszczuka, Pismo Artystyczne Format nr.59/2010.
W projekcie wykorzystuję materiał barwny ingerując w poszczególne jego warstwy. Na całość składają się więc trzy kolejne naświetlenia osobnych obrazów (zarejestrowanych w poszczególnych trzech warstwach materiału światłoczułego). Istotne jest to, że czas rejestracji poszczególnych obrazów jest praktycznie dowolny. Fotografia ta stanowi więc swoiste rozwarstwienie czasu. Od strony wizualnej fotografie te przedstawiają naturalny, niezniekształcony obraz elementów statycznych, natomiast elementy dynamiczne (ludzie, pojazdy, fale morza) zarejestrowane są jako swoiste barwne fantomy i to one stanowią świadectwo upływającego czasu. Moja strategia artystyczna opiera się na wykorzystywaniu cech fotografii ujawnionych dopiero w procesie autorskiej interpretacji technologii materiału światłoczułego. Różne części fotografii odpowiadają różnym odcinkom czasu.
Zbigniew Tomaszczuk

Notka biograficzna:
ZBIGNIEW TOMASZCZUK, ur.1949.
Ukończył: Wyższe Studium Fotografii MKiS / ZPAF w Warszawie oraz uzupełniające Studia Magisterskie na Wydziale Komunikacji Multimedialnej Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Doktorat ze sztuk plastycznych z dyscypliny artystycznej fotografia na ASP w Poznaniu, habilitacja ze sztuki filmowej w PWSFTV i T w Łodzi. Członek Związku Polskich Artystów Fotografików. Współzałożyciel i redaktor naczelny (w latach 2000-2003) Kwartalnika Fotografia. Współzałożyciel i redaktor naczelny od 2005 r. Naukowo Artystycznego Pisma o Fotografii Camera Obscura.
Autor książek: Łowcy obrazów. Szkice z historii fotografii (Warszawa 1998), Świadomość kadru. Szkice z estetyki fotografii, (Września 2003), Odwzajemnione spojrzenie. O fotografii otworkowej. (Wrocław 2004) oraz tekstów o fotografii w pismach branżowych i artystycznych, wydawnictwach zbiorowych, posympozjalnych i katalogach wystaw.
Zajmuje się historią, teorią i estetyką fotografii oraz twórczością związaną ze sztukami wizualnymi.
Jest profesorem na Wydziale Sztuki Mediów i Scenografii warszawskiej ASP i wykładowcą na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego.
Prace w zbiorach: Muzeum Sztuki Współczesnej w Łodzi, Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie, Małej Galerii ZPAF/CSW w Warszawie, Muzeum Historii Fotografii w Krakowie, Fundacji Turleja w Krakowie, Książnicy Pomorskiej w Szczecinie, Artotece Fotografii Biblioteki Uniwersytetu Zielonogórskiego, Musee de l’Elisee w Lozannie.

Wystawa czynna do 25 czerwca 2012 r.
Szczegółowe informacje na afiszach i stronie internetowej www.mok.siedlce.pl